سه ترمز ذهنی مهلک در دانشجویان و فارغ التحصیلان صنایع غذایی + راه حل
معمولاً ما انسانها در هر جایگاهی که باشیم نسبت به شرایط و مزایا و معایب پیرامونی خود گله و شکایت داریم. این موضوع را به وفور می توانیم دراطراف خود ببینیم و شواهد بسیاری هم در کتابهای روانشناسی و تحلیل رفتاری وجود دارد.در مورد رشته صنایع غذایی و ما دانشجویان وفارغ التحصیلان آن نیز این داستان صدق میکند در واقع فکر میکنیم مرغ همسایه غازه!!
بیایید باهم چند مورد از باورهای منفی که در مورد صنایع غذایی وجود دارد به بحث بگذاریم:
کاش به جای صنایع غذایی رشته دیگری خونده بودم!!
آیا تا بحال فکر کردید که مثلاً چه رشتهای میخوندیم بهتر از صنایع غذایی بود؟ آیا تا به حال با دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته رویاهاتون صحبت کردید؟ همه می دونیم به جز تعداد محدودی رشته (انگشت شمار) بقیه رشته ها شرایطی بهتر از صنایع غذایی ندارند که بدتر هم هستند!! نزدیک به ۵۰ تا۶۰ درصد رشتهها واقعاً هیچ موقعیت و شانسی برای اشتغال ندارد و باید منتظر آزمون های استخدامی سالانه و یا موارد مشابه باشند؛ فقط ۱ تا ۲ درصد از رشته ها هستند که هنوز اندک مزایای دارند و آن ۴۰ تا۵۰ درصد مابقی هم در بهترین حالت مشابه و یا پایینتر از صنایع غذایی قرار می گیرند.
صنایع غذایی هم تنوع بالایی دارد، هم شانس استخدام مناسبی دارد و هم امکان مهاجرت چه تحصیلی و چه شغلی را دارد!!
بنابراین از این طرز تفکر منفی خود را خلاص کنید….
حقوق و مزایای رشته صنایع غذایی پایین است.
به نظرتون این موضوع برای تمام فارغ التحصیلان صنایع غذایی صدق میکنه؟درهمین صنعت غذا افرادی هستند که دریافتی های عالی دارند؛ می دانید چرا؟ چون مهارت و دانش دارند؛ می دانید از کجا این مهارت و دانش رابه دست آوردهاند؟ دقیقا از زمانی که با حقوق پایین کار می کردند؛ ولی خود را متعلق و ماندگار در آن جایگاه نمی دانستند، روی خودشان و مهارت هایشان کار کردند به حدی از تجربه و مهارت رسیدند که کارفرماها حاضرند با هزینه بالاآنها را نزد خود نگه دارند. بنابراین آیا بهتر نیست به جای شکوه و شکایت روی رشد خود متمرکز شویم؟
در ضمن رشته صنایع غذایی باتوجه به پتانسیلهای زیادی که در زمینههای مختلف دارد تنها زمانی در آن محدود خواهیم بود که خود را در سطحی پایین از دانش و مهارت و تجربه نگه داریم.
انتظار حقوق و مزایای عالی در بدو شروع استخدام در رشته هایی مانند صنایع غذایی باعث عقب ماندن فرد از سایر هم دوره ای های خود می شود. چون آنها دارند دانش تخصصی و تجربی خود را ولو با حقوق پایین، بالا میبرند!!
بنابراین از از سطوح پایین شروع کنید ولی به هیچ عنوان به آن اکتفا نکنید و دائم به مهارت تخصص و توانایی های فنی خود اضافه کنید و مطمئن باشید در طی چند سال به سطحی خواهید رسید که حقوق و مزایای رضایتبخشی هم داشته باشید.
امنیت شغلی در رشته صنایع غذایی کم است.
همانند مورد قبلی این مشکل برای کسانی است که خود را خلاصه به یک سری محدودیتهای دانشگاهی و چهارچوبهای شغلی کردهاند و در افزایشمهارتها و تجارب خود تلاشی نمیکند. اگر کارفرما این احساس را داشته باشد که مسئول فنی هیچ تفاوتی با فرد جدیدی که جایگزین شود ندارد؛ مسلماً خیلی راحت تر ممکن است عذر اورا بخواهد؛ ولی اگر شما به عنوان مدیر کنترل کیفیت در یک واحد صنایع غذایی توانایی و مهارتی را در خود داشته باشید که بتواند به تنوع، کیفیت، بهرهوری، کاهش ضایعات، سودآوری و در کل منافع واحد تولیدی کمک کند؛ قطعا به راحتی از شما نخواهند گذشت و این در واقع همان کلید حقوق و مزایای بالاتر است! بنابراین شما با رشد و توسعه خودتان هم جایگاهتان را تثبیت میکنید و هم اینکه میتوانید حقوق و مزایای بالاتری را تقاضا کنید و یا اینکه به عنوان یک فرد مستقل اقدام به راه اندازی شرکتهای مشاوره ای؛ تامین مواد اولیه، آزمایشگاهی و غیره نمایید.
مسلماً این امور نیازمند دانش و آگاهی شما از علومی مانند بازاریابی و فروش؛ سیستم سازی، کار تیمی، کارآفرینی و غیره می باشد که همه اینها باید با زحمت و تجربه به صورت عملی به شما افزوده گردد نه با نشستن و غر زدن!!
یادتان باشد همه جایگاه های ارزشمند در قله هستند و هیچکس بدون قصد و تلاش مستمر به قله نرسیده است!!
