آغاز و اصل پایه منطق فازی

منطق فازی معتقد است که ابهام در ماهیت علم است. بر خلاف دیگران که معتقدند باید تقریب‌ها را دقیق‌تر کرد تا بهره‌وری افزایش یابد، لطفی‌زاده معتقد است که باید به دنبال ساختن مدل‌هایی بود که ابهام را به عنوان بخشی از سیستم مدل کند. در منطق ارسطویی، یک دسته‌بندی درست و نادرست وجود دارد. تمام گزاره‌ها درست یا نادرست هستند. بنابراین جمله «هوا سرد است»، در مدل ارسطویی اساساً یک گزاره نمی باشد، چرا که مقدار سرد بودن برای افراد مختلف متفاوت است و این جمله اساساً همیشه درست یا همیشه نادرست نیست. در منطق فازی، جملاتی هستند که مقداری درست و مقداری نادرست هستند. برای مثال، جمله “هوا سرد است” یک گزاره منطقی فازی می‌باشد که درستی آن گاهی کم و گاهی زیاد است، گاهی همیشه درست و گاهی همیشه نادرست و گاهی تا حدودی درست است. در کل می­توان گفت، منطق فازی یک راه حل مناسب برای ارتباط دادن فضای ورودی‌ها به فضای خروجی‌هاست. در تعریفی دیگر، به منطقی که از مقادیر ورودی فازی، خروجی‌های قطعی را استنتاج نماید، منطق فازی می­گویند.